Asset Publisher
Dolna Wisłoka z Dopływami PLH180053
Ogółem obszar zajmuje 453,69 ha, z czego w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa leży 3,09 ha (0,7%). W całości położony jest poza gruntami w zarządzie Nadleśnictwa Strzyżów.
Obszar obejmuje Wisłokę (dwa odcinki: Podleszany – ujście Wielopolki w Brzeźnicy, Dębica – ujście Chotowskiego Potoku ) oraz kilka bocznych dopływów: Breń Stary (na odcinku od mostu na trasie Gawłuszowice – Ostrówek do ujścia), Młynówkę, Kanał Białoborski i Rudę (na odcinku od Dobrynina do ujścia), Tuszymkę (na odcinku od mostu w Cierpiszu do ujścia), Grabinkę i Czarną (od ujścia Jasionej w Żdżarach do ujścia), Potok Chotowski (od granicy województwa do ujścia), Wielopolskę (między Glinikiem a Wielopolem Skrzyńskim).
Został zaprojektowany do ochrony zwierząt związanych ze środowiskiem wodnym. Z ryb wymienionych w załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG występuje tu 9 gatunków, przy czym 6 z nich ujętych jest jako przedmiotu ochrony. Są to: minóg strumieniowy Lamperta planeri, boleń Aspius aspius, koza Cobitis taenia, głowacz białopłetwy Cottus gobio, piskorz Misgurnus fossilis i brzanka Barbus meridionalis. Bytują tu również: kiełb białopłetwy Gobio albipinnatus, łosoś atlantycki Salmo salar, różanka Rhodeus sericeus amarus oraz niewielki małż z rodziny skójkowatych Unionidae – skójka gruboskorupowa Unio crassus, a nad brzegami ponadto: bóbr Castor fiber, wydra Lutra Lutra, traszka grzebieniasta Triturus cristatus i kumak nizinny Bombina bombina.
W łożysku rzek włączonych do Obszaru zachowały się również cenne siedliska przyrodnicze charakterystyczne zarówno dla wód jak i części przykorytowej. Najbardziej rozpowszechnione są łęgi – wierzbowe i wierzbowo-topolowe, miejscami także olszowo-jesionowe (siedlisko o kodzie 91E0), którym, zwykle wąskim pasem, towarzyszą ziołorośla nadrzeczne (siedlisko o kodzie 6430).
Asset Publisher
Asset Publisher
Rezerwat Mójka
Rezerwat Mójka
Rezerwat został utworzony dnia 25 lipca 1997 roku na powierzchni 288,80 ha w leśnictwie Kąkolówka (oddz. 81-89) w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych kompleksów lasu bukowo-jodłowego oraz osiedlonego w zbiorowiskach wodno-błotnych bobra.
Rezerwat leży w granicach Hyżnieńsko-Gwoźnickiego OChK. Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu, stanowiących główny przedmiot ochrony, należą ekosystemy leśne tworzone przez lasy jodłowe ze znacznym udziałem buka.
Na uwagę zasługuje obecność wilgotnego podzespołu żyznej buczyny karpackiej z czosnkiem niedźwiedzim, kwaśnej buczyny górskiej a także nadrzecznej olszyny górskiej.
Cenną fitocenozą jest również grąd subkontynentalny. Bogactwo florystyczne wyraża się obecnością 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 chronionych ( 18 objętych ochroną ścisłą). Na uwagę zasługuje wśród nich: listera jajowata, storczyk szerokolistny i plamisty, podkolan biały, cebulica dwulistna, podrzeń żebrowiec, widłaki: goździsty, jałowcowaty i wroniec, kłokoczka południowa i zimowit jesienny. Za szczególną osobliwość florystyczną rezerwatu należy uznać rosnący tu w znacznym skupieniu czosnek niedźwiedzi.
W drzewostanach rezerwatu występują okazałe, wiekowe egzemplarze drzew spełniających kryteria pomników przyrody, z których na szczególną uwagę zasługuje buk o oddz. 86b, osiągający obwód 310 cm. Interesująca jest fauna omawianego obiektu na czele z bobrem europejskim, z pozostałych gatunków należy wymienić: dzięcioła trójpalczastego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu pojawia się również bocian czarny. W rezerwacie można odnaleźć kilka interesujących elementów przyrody nieożywionej, np. w południowo-wschodniej jego części znajduje się interesujący kamień będący pomnikiem przyrody.
Na granicy oddziałów 84h oraz 87a, w dolinie potoku, znajduje się rumowisko skalne z naniesionych przez potok różnej wielkości głazów i kamieni. Na potoku występują niewielkie, ale dość liczne wodospady.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo - edukacyjna. Utworzona wspólnym wysiłkiem Gminy Błażowa i Nadleśnictwa Strzyżów.