Asset Publisher
Historia
Tereny, na których położone są lasy nadleśnictwa były zasiedlane i gospodarczo użytkowane przez człowieka od neolitu (odpowiadającego w przybliżeniu okresowi atlantyckiemu), o czym świadczą liczne znaleziska archeologiczne. Badania archeologiczne potwierdzają również pobyt człowieka na tych ziemiach w okresie wcześniejszym (okres paleolitu schyłkowego).
Według materiałów Zakładu Archeologii Małopolski PAN stałe osadnictwo typu rolniczego (z konieczności eliminującego lasy) pojawiło się już około 5000 lat p.n.e. Trwająca prawie 7000 lat gospodarka człowieka wycisnęła piętno na zachowanych do chwili obecnej lasach. W czasie tworzenia się państwowości polskiej w IX i X wieku zaczęły powstawać liczne grodziska obronne. Równocześnie rozwijała się akcja osiedleńcza, dzięki nadaniom ziemskim. Intensywny proces osiedleńczy przypada na XIII – XV wiek. W XIV i XV wieku rozwijają się liczne miasta i miasteczka przy głównych traktach handlowych. Wzdłuż Wisłoka prowadził szlak handlowy na Węgry. Jeszcze w XIV wieku istniały na tych terenach znaczne obszary leśne, które zmniejszały się wraz z postępującą akcją osiedleńczą, a następnie – wyrębem drewna w celach handlowych. W pierwszej kolejności (szczególnie od XIV wieku) wytrzebiono stopniowo naturalne lasy Puszczy Karpackiej rozpoczynając od miejsc o najbardziej urodzajnych glebach, sprzyjającym ukształtowaniu terenu i korzystnym klimatycznie nachyleniu zboczy. Od XV wieku zasiedlano dalsze tereny w kierunku południowym. Występowanie żyznych gleb pyłowych było powodem przejmowania ich pod uprawy rolnicze, stąd aktualnie mała jest lesistość tej części pogórza. Lasy zachowały się prawie wyłącznie na terenach, których zajęcie pod uprawę było utrudnione lub wręcz niemożliwe (szczytowe partie wzniesień, strome zbocza, głęboko wcięte doliny potoków). Momentem przełomowym dla zbiorowisk leśnych było zastosowanie zrębów zupełnych i wprowadzenie odnowień sztucznych (zwłaszcza sosny – gatunku obcego ekologicznie i geograficznie) rozpoczętych w drugiej połowie XIX wieku w miejsce trwających całe poprzednie tysiąclecia odnowień naturalnych - spontanicznych. Ostateczna wielkość powierzchni leśnej ukształtowała się w pierwszej połowie XIX wieku.
Lasy Nadleśnictwa Strzyżów zostały dodatkowo zdewastowane w wyniku działań II wojny światowej, oraz działalności plądrowniczej okolicznej ludności w okresie powojennym. Brak operatów i jakichkolwiek archiwalnych dokumentów o gospodarce leśnej do 1945 roku, uniemożliwia dokonanie dokładnej analizy stanu lasu i gospodarki w tym okresie. Nadleśnictwo w obecnym kształcie administracyjnym zostało utworzone w 1977 roku z poprzednio istniejących nadleśnictw: Błażowa, Strzyżów i Wiśniowa. Lasy wchodzące w skład w/w nadleśnictw stanowiły przed II wojną światową w większości własność prywatną, należącą do różnej wielkości majątków ziemskich oraz do drobnych właścicieli, a tylko niewielka część lasów należała do Skarbu Państwa. Na mocy dekretu PKWN z dnia 12.12.1944r. zostały one upaństwowione.
Nadleśnictwo Strzyżów usytuowane jest w środkowo – zachodniej części województwa podkarpackiego. Organizacyjnie podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie. W jego skład wchodzi jeden obręb leśny o nazwie Strzyżów. Obejmuje ono 12 leśnictw: Babica, Cieszyna, Godowa, Hermanowa, Hyżne, Kąkolówka, Kozłówek, Łączki, Łętownia, Niebylec, Sołonka, Wola Zgłobieńska.
Nadleśnictwo zarządza w imieniu Skarbu Państwa gruntami o powierzchni 12958,58 ha, w tym powierzchnia leśna zajmuje 12763,91ha. Grunty Nadleśnictwa znajdują się na terenie 5 powiatów i 22 gmin miejskich i wiejskich, a zasięg terytorialnego działania obejmuje również miasto Rzeszów. Siedziba Nadleśnictwa znajduje się na terenie miasta Strzyżów, przy ulicy Mostowej 9 (leśnictwo Łętownia, oddz. 323k).
Asset Publisher
Asset Publisher
Ścieżki dydaktyczne
Ścieżki dydaktyczne
Tablica na ścieżce dydaktycznej w rez. "Wielki Las"
Naturalne odnowienia buka wzdłuż trasy ścieżki
Drewniana kładka na ścieżce "Szlak Bobra"
Widok z drewnianego podestu na "Szlaku Bobra"
Pomnik przyrody "Błędny Kamień" na "Szlaku Jelenia"
Edukacja leśna oparta jest także o ścieżki przyrodniczo-edukacyjne, na których odbywają się zajęcia w lesie. Ścieżki umożliwiają przyrodniczą turystykę poznawczą, a dzięki tablicom informacyjnym omawiającym zagadnienia przyrodniczo-leśne stanowią element edukacji ekologicznej społeczeństwa prowadzonej przez leśników.
W Nadleśnictwie Strzyżów są 4 ścieżki przyrodniczo-leśne:
1. Leśna ścieżka dydaktyczna przy rezerwacie „Wielki Las"
2. "Ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w rezerwacie „Mójka"
3. Szlak edukacji ekologicznej na terenie Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego
4. Kompleks ścieżek edukacyjno-rekreacyjnych w Łętowni
Ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w rezerwacie „Mójka"
Ścieżka składa się z dwóch szlaków: „Szlaku bobra" oznaczonego kolorem czerwonym, który jest łatwiejszy i krótszy (orientacyjny czas przejścia wynosi 1,5 godz.) oraz „Szlaku jelenia" oznaczonego kolorem żółtym, zdecydowanie trudniejszego: trasa biegnie przez jary i potoki do „Błędnego kamienia", a zataczając pętle łączy się ponownie ze szlakiem bobra. Obydwie trasy kończą się w punkcie wyjścia przy polu turystycznym, obok drogi Ujazdy – Kąkolówka. Do ścieżki można dojechać od północy drogą na trasie Błażowa – Ujazdy, od wschodu drogą na trasie Przemyśl – Domaradz i w miejscu Ujazdy skręcić w prawo w kierunku Błażowej. Jadąc z obu stron zatrzymujemy się na parkingu. Po drugiej stronie drogi widnieje brama wejściowa, która jest jednocześnie punktem końcowym obu szlaków.
Ścieżka „Szlakiem bobra" w całości prowadzi przez obszar objęty ochroną rezerwatową – rez. „Mójka". Ścieżka liczy 14 przystanków oznaczonych tablicami edukacyjnymi omawiającymi m.in.: budowę warstwową lasu, proces odnowienia lasu, charakterystykę drzew liściastych i iglastych oraz ekosystemu leśnego. Ponadto tablice przedstawiają bogactwo florystyczne i faunistyczne rezerwatu oraz wyjaśniają, co to jest mikoryza, na czym polega sukcesja ekologiczne oraz jaką rolę pełni martwe drewno w lesie.
W południowo-wschodniej części rezerwatu na skraju lasu znajduje się pomnik przyrody nieożywionej „Błędny kamień". Z kolei ok. 200 m od pola turystycznego, w stronę Ujazdów, już poza rezerwatem, po prawej stronie drogi stoi drugi pomnik przyrody buk „Miłosz".
Leśna ścieżka dydaktyczna przy rezerwacie „Wielki Las"
Długość ścieżki wynosi ok. 2 km, punktem początkowym i kończącym ścieżkę jest pole biwakowe, gdzie można odpocząć i zapalić ognisko. Na przejście całej trasy trzeba poświęcić ok. 2 do 3 godz. Do ścieżki można dojechać od północy drogą na trasie Rzeszów – Krosno w miejscowości Czudec w odległości ok. 1 km od rynku należy skręcić w prawo przed przystankiem autobusowym. Można również skorzystać z drogi Rzeszów – Wola Zgłobieńska – Iwierzyce. Zaś od południa na trasie Strzyżów – Rzeszów 9 km od Strzyżowa, 200 m od skrzyżowania drogi głównej z drogą podrzędną do Pstrągowej należy skręcić w lewo.
Ścieżka składa się z 12 przystanków z tablicami informacyjnymi. Tematy przystanków na ścieżce to: 1. Budowa lasu, 2. Drzewa naszych lasów, 3. Grzyby, 4. Drzewa dziuplaste, 5. Bagienko śródleśne, 6. Zwierzęta naszych lasów, 7. Odnowienie lasu, 8. Runo leśne, 9. Dokarmianie zwierzyny, 10. Łąka śródleśna, 11. Buczyna karpacka, 12. Ochrona ptaków
Szlak Edukacji Ekologicznej
Szlak obejmuje swym zasięgiem północną część Gminy Frysztak, która leży w na terenie Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego. Szlak tworzą 3 ścieżki dydaktyczne:
1. Ścieżka przyrodniczo-geologiczna „Góra Chełm"
2. Ścieżka historyczno-przyrodnicza „Schrony"
3. Ścieżka przyrodniczo-geologiczna „Herby"
Szlak prowadzi ciekawymi zakątkami Pogórza Strzyżowskiego, od doliny Wisłoka – „Brama Frysztacka", poprzez grzbiet Mniszek, Zagórza i dolinę Stępinki, z której wspina się na szczyt Chełmu. Poznawanie 10 kilometrowej trasy możliwe jest pieszo lub na rowerze. Każda ścieżka jest oznaczona innym kolorem; na ścieżkach rozstawione są tablice informacyjne ogólne i szczegółowe. Idąc szlakiem podziwiać możemy: świat fauny i flory (obserwacja i rozpoznawanie roślin, grzybów, zwierząt), wytwory natury (jary, dolinki, skałki-ostańce, przełom Wisłoka), świadectwa historii (pozostałości kamieniołomu, kompleks schronowy, kapliczka na Chełmie).
