Asset Publisher
Rezerwat Mójka
Rezerwat został utworzony dnia 25 lipca 1997 roku na powierzchni 288,80 ha w leśnictwie Kąkolówka (oddz. 81-89) w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych kompleksów lasu bukowo-jodłowego oraz osiedlonego w zbiorowiskach wodno-błotnych bobra.
Rezerwat leży w granicach Hyżnieńsko-Gwoźnickiego OChK. Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu, stanowiących główny przedmiot ochrony, należą ekosystemy leśne tworzone przez lasy jodłowe ze znacznym udziałem buka.
Na uwagę zasługuje obecność wilgotnego podzespołu żyznej buczyny karpackiej z czosnkiem niedźwiedzim, kwaśnej buczyny górskiej a także nadrzecznej olszyny górskiej.
Cenną fitocenozą jest również grąd subkontynentalny. Bogactwo florystyczne wyraża się obecnością 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 chronionych ( 18 objętych ochroną ścisłą). Na uwagę zasługuje wśród nich: listera jajowata, storczyk szerokolistny i plamisty, podkolan biały, cebulica dwulistna, podrzeń żebrowiec, widłaki: goździsty, jałowcowaty i wroniec, kłokoczka południowa i zimowit jesienny. Za szczególną osobliwość florystyczną rezerwatu należy uznać rosnący tu w znacznym skupieniu czosnek niedźwiedzi.
W drzewostanach rezerwatu występują okazałe, wiekowe egzemplarze drzew spełniających kryteria pomników przyrody, z których na szczególną uwagę zasługuje buk o oddz. 86b, osiągający obwód 310 cm. Interesująca jest fauna omawianego obiektu na czele z bobrem europejskim, z pozostałych gatunków należy wymienić: dzięcioła trójpalczastego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu pojawia się również bocian czarny. W rezerwacie można odnaleźć kilka interesujących elementów przyrody nieożywionej, np. w południowo-wschodniej jego części znajduje się interesujący kamień będący pomnikiem przyrody.
Na granicy oddziałów 84h oraz 87a, w dolinie potoku, znajduje się rumowisko skalne z naniesionych przez potok różnej wielkości głazów i kamieni. Na potoku występują niewielkie, ale dość liczne wodospady.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo - edukacyjna. Utworzona wspólnym wysiłkiem Gminy Błażowa i Nadleśnictwa Strzyżów.
Asset Publisher
Las trwa, zmieniają się wokół ludzie
Las trwa, zmieniają się wokół ludzie
Fot. 1 Emerytowany Leśniczy Stanisław Bednarz z Nadleśniczym Andrzejem Modliszewskim
Fot. 2 Gest uścisku dłoni za wieloletnią pracę w Nadleśnictwie Strzyżów
Fot. 3 Były Leśniczy Stanisław Bednarz i jego nastepca Leśniczy Andrzej Kudła
Fot. 4 Przekazanie symbolicznej buławy Leśniczego
Uczciliśmy zasłużone przejście na emeryturę.
30 stycznia w Nadleśnictwie Strzyżów w trakcie narady podsumowującej poprzedni rok, odbyło się pożegnanie leśniczego Leśnictwa Hermanowa- Stanisława Bednarza, który końcem tego miesiąca przeszedł na emeryturę. W gronie przyjaciół, kolegów i koleżanek, w gronie leśnej braci, padły słowa podziękowania za wieloletnią pracę na rzecz polskich lasów, za dobrą współpracę, koleżeństwo i wzajemny szacunek. Życzyliśmy świeżemu emerytowi zdrowia, wielu lat dobrze spędzanego wolnego czasu i cieszenia się codziennością. Na pamiątkę od załogi Nadleśnictwa Strzyżów leśniczy otrzymał album ze zdjęciami dokumentującymi pracę w zawodzie leśnika. Podczas uroczystości miało miejsce również symboliczne przekazanie buławy leśniczego, tj. atrybutu leśniczego najstarszego wiekiem. Otrzymał ją Leśniczy Józef Czech.
Leśniczy Stanisław Bednarz przez 32 lata gospodarzył w lasach Leśnictwa Hermanowa położonych wokół takich miejscowości jak Hermanowa, Straszydle i Nowy Borek. Przez ten czas wiele się zmieniło, zarówno w otoczeniu przyrodniczo-leśnym (wymiana pokoleń lasu, rozrost miejscowości, nowe osiedla, nowe obiekty infrastruktury), jak i w samym sektorze leśno-drzewnym (umaszynowienie prac, komputeryzcja i cyfryzacja, nowe obowiązki). Zmieniają się okoliczności i ludzie, a las trwa.
W trakcie spotkania poznaliśmy również obsadę leśnictwa Hermanowa po zmianach. Stanowisko leśniczego w tym leśnictwie objął Andrzej Kudła, dotychczasowy podleśniczy leśnictwa, a podleśniczym Hubert Faraś. Gratulujemy!
