Asset Publisher
Ścieżki dydaktyczne
Edukacja leśna oparta jest także o ścieżki przyrodniczo-edukacyjne, na których odbywają się zajęcia w lesie. Ścieżki umożliwiają przyrodniczą turystykę poznawczą, a dzięki tablicom informacyjnym omawiającym zagadnienia przyrodniczo-leśne stanowią element edukacji ekologicznej społeczeństwa prowadzonej przez leśników.
W Nadleśnictwie Strzyżów są 4 ścieżki przyrodniczo-leśne:
1. Leśna ścieżka dydaktyczna przy rezerwacie „Wielki Las"
2. "Ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w rezerwacie „Mójka"
3. Szlak edukacji ekologicznej na terenie Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego
4. Kompleks ścieżek edukacyjno-rekreacyjnych w Łętowni
Ścieżka przyrodniczo-edukacyjna w rezerwacie „Mójka"
Ścieżka składa się z dwóch szlaków: „Szlaku bobra" oznaczonego kolorem czerwonym, który jest łatwiejszy i krótszy (orientacyjny czas przejścia wynosi 1,5 godz.) oraz „Szlaku jelenia" oznaczonego kolorem żółtym, zdecydowanie trudniejszego: trasa biegnie przez jary i potoki do „Błędnego kamienia", a zataczając pętle łączy się ponownie ze szlakiem bobra. Obydwie trasy kończą się w punkcie wyjścia przy polu turystycznym, obok drogi Ujazdy – Kąkolówka. Do ścieżki można dojechać od północy drogą na trasie Błażowa – Ujazdy, od wschodu drogą na trasie Przemyśl – Domaradz i w miejscu Ujazdy skręcić w prawo w kierunku Błażowej. Jadąc z obu stron zatrzymujemy się na parkingu. Po drugiej stronie drogi widnieje brama wejściowa, która jest jednocześnie punktem końcowym obu szlaków.
Ścieżka „Szlakiem bobra" w całości prowadzi przez obszar objęty ochroną rezerwatową – rez. „Mójka". Ścieżka liczy 14 przystanków oznaczonych tablicami edukacyjnymi omawiającymi m.in.: budowę warstwową lasu, proces odnowienia lasu, charakterystykę drzew liściastych i iglastych oraz ekosystemu leśnego. Ponadto tablice przedstawiają bogactwo florystyczne i faunistyczne rezerwatu oraz wyjaśniają, co to jest mikoryza, na czym polega sukcesja ekologiczne oraz jaką rolę pełni martwe drewno w lesie.
W południowo-wschodniej części rezerwatu na skraju lasu znajduje się pomnik przyrody nieożywionej „Błędny kamień". Z kolei ok. 200 m od pola turystycznego, w stronę Ujazdów, już poza rezerwatem, po prawej stronie drogi stoi drugi pomnik przyrody buk „Miłosz".
Leśna ścieżka dydaktyczna przy rezerwacie „Wielki Las"
Długość ścieżki wynosi ok. 2 km, punktem początkowym i kończącym ścieżkę jest pole biwakowe, gdzie można odpocząć i zapalić ognisko. Na przejście całej trasy trzeba poświęcić ok. 2 do 3 godz. Do ścieżki można dojechać od północy drogą na trasie Rzeszów – Krosno w miejscowości Czudec w odległości ok. 1 km od rynku należy skręcić w prawo przed przystankiem autobusowym. Można również skorzystać z drogi Rzeszów – Wola Zgłobieńska – Iwierzyce. Zaś od południa na trasie Strzyżów – Rzeszów 9 km od Strzyżowa, 200 m od skrzyżowania drogi głównej z drogą podrzędną do Pstrągowej należy skręcić w lewo.
Ścieżka składa się z 12 przystanków z tablicami informacyjnymi. Tematy przystanków na ścieżce to: 1. Budowa lasu, 2. Drzewa naszych lasów, 3. Grzyby, 4. Drzewa dziuplaste, 5. Bagienko śródleśne, 6. Zwierzęta naszych lasów, 7. Odnowienie lasu, 8. Runo leśne, 9. Dokarmianie zwierzyny, 10. Łąka śródleśna, 11. Buczyna karpacka, 12. Ochrona ptaków
Szlak Edukacji Ekologicznej
Szlak obejmuje swym zasięgiem północną część Gminy Frysztak, która leży w na terenie Czarnorzecko-Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego. Szlak tworzą 3 ścieżki dydaktyczne:
1. Ścieżka przyrodniczo-geologiczna „Góra Chełm"
2. Ścieżka historyczno-przyrodnicza „Schrony"
3. Ścieżka przyrodniczo-geologiczna „Herby"
Szlak prowadzi ciekawymi zakątkami Pogórza Strzyżowskiego, od doliny Wisłoka – „Brama Frysztacka", poprzez grzbiet Mniszek, Zagórza i dolinę Stępinki, z której wspina się na szczyt Chełmu. Poznawanie 10 kilometrowej trasy możliwe jest pieszo lub na rowerze. Każda ścieżka jest oznaczona innym kolorem; na ścieżkach rozstawione są tablice informacyjne ogólne i szczegółowe. Idąc szlakiem podziwiać możemy: świat fauny i flory (obserwacja i rozpoznawanie roślin, grzybów, zwierząt), wytwory natury (jary, dolinki, skałki-ostańce, przełom Wisłoka), świadectwa historii (pozostałości kamieniołomu, kompleks schronowy, kapliczka na Chełmie).
Asset Publisher
Rośnie zagrożenie pożarowe w lasach regionu
Rośnie zagrożenie pożarowe w lasach regionu
W ostatnich dniach mocno wzrosło zagrożenie pożarami w lasach, zwłaszcza w północnej części regionu, gdzie obowiązuje obecnie trzeci, najwyższy stopień zagrożenia. Ściółka leśna w południe osiąga wilgotność poniżej 10 procent. W środę po południu w punkcie pomiarowym w Nadleśnictwie Leżajsk ściółka miała 8,2 procent wilgotności.
W czerwcu nie było trzeciego stopnia zagrożenia pożarowego, natomiast w lipiec wchodzimy z wysokimi temperaturami i wilgotnością ściółki leśnej poniżej 10 procent, co skutkuje dramatycznym wzrostem zagrożenia nawet w terenach w lasach tradycyjnie dotąd „niepalnych”. Dowodem jest pierwszy od 30 lat (!) pożar odnotowany niedawno na terenie Nadleśnictwa Komańcza w leśnictwie Radoszyce. Spaliło się 30 arów leśnego poszycia w drzewostanie powstałym na gruntach porolnych przed ponad 60 laty. Z kolei w środę 2 lipca po południu wybuchł pożar na terenie Nadleśnictwa Głogów spaliło się około 30 arów pokrywy gleby w starszym drzewostanie i część uprawy leśnej.
W tym roku na terenie RDLP w Krośnie miały miejsce 33 pożary, o łącznej powierzchni ponad 30 ha
Realne zagrożenie ma często lokalny charakter a związane jest z występowaniem lokalnych opadów w ostatnich dniach i typem siedliskowym lasu, który decyduje o stopniu uwilgotnienia ściółki i gleby.
Cały czas leśnicy monitorują sytuację, działają punkty dyspozycyjno-alarmowe, również służby terenowe wyczulone są na tę sytuację w gotowości do szybkiej reakcji w razie pożaru.
Zakaz wstępu do lasu?
Żadne z nadleśnictw nie planuje obecnie wprowadzania zakazu wstępu do lasu ze względu na zagrożenie pożarowe. Zasady w tej kwestii określa Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 marca 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów, w paragrafie 12: „Zakaz wstępu do lasu wprowadza się przy 3. stopniu zagrożenia pożarowego lasu, jeżeli przez kolejnych 5 dni wilgotność ściółki mierzona o godzinie 9 będzie niższa od 10%.”
Leśnicy wciąż apelują o rozwagę w używaniu ognia na terenach leśnych i szybką reakcję w razie zauważenia pożaru. Wiele zarzewi udało się zlokalizować m.in. dzięki informacjom od osób trzecich.
Ochrona przeciwpożarowa
W terenie realizowana jest przede wszystkim przez leśniczych i podleśniczych, przy znaczącym udziale straży leśnej oraz inżynierów nadzoru. RDLP w Krośnie ma też zawarte porozumienie dające możliwość wykorzystania w akcjach gaśniczych samolotu zakontraktowanego przez RDLP w Radomiu. W roku ubiegłym nie było takiej potrzeby.
Przeciwpożarowa obserwacja terenu w czasie zagrożenia prowadzona jest z 22 punktów obserwacyjnych, wyposażonych w kamery TV. W celu określenia miejsca pożaru na bieżąco korzysta się z pomiarów dokonywanych w automatycznej stacji meteorologicznej w Nadleśnictwie Leżajsk oraz z pomocniczych punktów prognostycznych zlokalizowanych na terenie nadleśnictw Głogów i Mielec. W lasach zbudowano też dziesiątki punktów poboru wody, zmodernizowano również drogi dojazdowe umożliwiające ciężkim samochodom strażackim dotarcie do zagrożonych kompleksów leśnych.
Tekst: Edward Marszałek
rzecznik prasowy RDLP w Krośnie