Asset Publisher
Biegi na orientację
Lubisz biegać, ale znudziło ci się bicie rekordów prędkości? Spróbuj czegoś nowego. W biegach na orientacje równie ważna co sprawne nogi i płuca jest głowa.
O co chodzi w biegu na orientację? O jak najszybsze przebycie określonej trasy wyznaczonej punktami kontrolnymi. Którędy zawodnik pokona dystans pomiędzy kolejnymi punktami, zależy tylko od niego: jego sprawności poruszania się w terenie, zmysłu orientacji i strategii. Do pomocy ma - coraz bardziej zapomniane w dzisiejszych czasach nawigacji satelitarnych - mapę i kompas. Żeby ukończyć zawody, musi zaliczyć wszystkie punkty w odpowiedniej kolejności. Swoją obecność w tych miejscach potwierdza na karcie startowej lub, coraz częściej, na specjalnym chipie.
Historia z armią w tle
Biegi na orientację wywodzą się ze Skandynawii. Pierwsze zawody zorganizowano jeszcze w XIX w. w Norwegii. Początkowo dyscyplina cieszyła się niewielkim zainteresowaniem i startowali w niej głównie wojskowi. Dla cywilów, w czasach gdy sport nie był tak popularny, jak dziś, pokonanie dwudziestokilometrowych tras było zbyt wielkim wyzwaniem. Dopiero kiedy skrócono dystans orienteering stał się popularniejszy wśród amatorów. W latach trzydziestych XX w. rozegrano pierwsze zawody międzynarodowe, a po drugiej wojnie światowej biegi na orientację zaczęto uprawiać poza Skandynawią, w 1961 r. powstała Międzynarodowa Federacja Sportów na Orientację, a pięć lat później odbyły się pierwsze mistrzostwa świata.
Dziś ten sport wciąż najpopularniejszy jest w Europie. Nieco mniejszym zainteresowaniem cieszy się w Ameryce Północnej, Wschodniej Azji i Australii.
Chociaż jest dyscypliną olimpijską, nigdy nie znalazł się w programie igrzysk. I pewnie długo nie znajdzie. Biegów na orientację w zasadzie nie sposób pokazać w telewizji ze względu na zbyt rozległy teren rozgrywania zawodów. Z tego samego powodu oraz tego, że biegi zazwyczaj organizowane są w lesie, trudno oczekiwać tłumu kibiców. Pomimo tej niemedialności, popularność orienteeringu rośnie, a na największych zawodach startuje nawet 25 tys. biegaczy. To liczba porównywalna z frekwencją na największych maratonach na świecie.
O co w tym chodzi?
W biegu na orientację bardzo ważna jest mapa, ale nieco inna od tych używanych podczas leśnych wędrówek. Podstawowa różnica polega na tym, że lasy oznaczone są na niej różnymi odcieniami zieleni. Im ciemniejszy kolor, tym gęstszy las, a więc poruszanie się w nim trudniejsze. Takie oznaczenia pomagają zdecydować czy lepszym rozwiązaniem będzie bieg najkrótszą trasą przez gęstwinę, czy lepiej trochę nadłożyć drogi i pokonać trasę przez rzadsze zarośla.
Reszta oznaczeń przypomina te powszechnie używane. Niebieskie elementy to obiekty wodne: rzeki, strumienie, jeziora, bagna czy studnie. Brązowe poziomnice obrazują ukształtowanie terenu: góry, pagórki, muldy, jary itp. Czarne znaczki pokazują charakterystyczne obiekty, np. głazy, myśliwskie ambony czy np. jaskinie.
Skala map używanych w orienteeringu jest dużo mniejsza niż turystycznych, zwykle 1:15000 lub 1:10000 (1 cm na mapie odpowiada 150 lub 100 metrom w terenie), a w wypadku biegów sprinterskich - nawet mniej niż 1:5000. Oczywiście nie obejdzie się tez bez kompasu. To dzięki niemu można ustawić mapę względem północy, a także przemieszczać się pomiędzy punktami kontrolnymi na azymut.
Punkty kontrolne podczas biegu na orientację oznaczone są tzw. lampionami. To biało-pomarańczowy lub biało-czerwony znacznik w kształcie sześcianu. Każdy z punktów ma swój kod.
wyposażony jest też w perforator, za pomocą którego uczestnik oznacza kartę startową lub, coraz częściej, elektryczny czujnik, który rejestruje chip zawodnika.
Naturalnie w lesie
Najpopularniejszym biegiem na orientację jest bieg klasyczny (nazywany też długim). W równym stopniu sprawdza on techniki orientacji, co sprawność i wytrzymałość zawodnika. Pokonanie trasy zajmuje zwycięzcom około 75-90 minut. Biegi średniodystansowe nastawione są przede wszystkim na dobrą nawigację. Najlepsi kończą je mniej więcej w pół godziny. W biegu sztafetowym wygrywa ta - najczęściej trzyosobowa - drużyna, której zawodnicy po kolei zaliczą jak najszybciej i bezbłędnie swoje trasy. Organizuje się także biegi sprinterskie, nocne, długodystansowe czy punktowe, w których trzeba w określonym czasie zaliczyć jak najwięcej punktów kontrolnych.
Naturalnym terenem do uprawiania biegów na orientację są lasy. Dlatego też Lasy Państwowe postanowiły przyjść z pomocą miłośnikom tej dyscypliny. W 2011 r. Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Biegu na Orientację Leśników przedstawił koncepcję Zielonego Punktu Kontrolnego. Chodzi o zainstalowanie w lasach lub parkach stałych punktów kontrolnych, które umożliwiłyby bieg w dowolnym czasie. Takie standaryzowane punkty mają logo właściciela, zarządcy terenu lub sponsora, plakietki z symbolem orienteeringu, kasownik (perforator) kart kontrolnych oraz kod kreskowy umożliwiający elektroniczne potwierdzenie obecności zawodnika. Do tego zarządcy terenu przygotowują znormalizowane mapy do orienteeringu, które uczestnicy biegu będą np. mogli ściągnąć z internetu.
Do tej pory powstało ponad czterdzieści projektów Zielonych Punktów Kontrolnych w Lasach Państwowych. Są takie na terenie nadleśnictw: Krynki, Bytów, Przedborów, Olsztynek, Wieruszów, Maskulińskie, Spychowo, Brynek, Gdańsk, Mielec, Strzebielino, Hajnówka, Lipka, Woziwoda, Miękinia, Elbląg, Dojlidy, Solec Kujawski, Supraśl, Krasnystaw i Augustów. Ich wykaz można znaleźć na stronie www.zielonypunktkontrolny.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
sprzedaż
sprzedaż
W Nadleśnictwie Strzyżów prowadzona jest sprzedaż drewna, a w okresie świątecznym również sprzedaż choinek.
Nadleśnictwo Strzyżów informuje, że w związku z zawieszeniem w 2015 roku produkcji szkółkarskiej w Leśnictwie Godowa, nie prowadzi srzedaży sadzonek.
Sprzedaż drewna
Sprzedaż drewna realizowana jest w oparciu o obowiązujące Zarządzenie Nr 71 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 27.09.2013 r. w sprawie zasad sprzedaży drewna w Państwowych Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe.
Aktualnie obowiązujące ceny drewna znajdują się w załączniku poniżej.
Informacje dotyczące sprzedaży detalicznej drewna
1. Sprzedaż detaliczna drewna na asygnaty prowadzona jest w kancelariach leśnictw w każdy pierwszy i trzeci poniedziałek miesiąca w godzinach 8.00 - 11.00.
Szczegołówe informacje dotyczące sprzedaży detalicznej drewna:
1. Asygnata potwierdza zakup drewna przez nabywcę w niej wskazanego i uprawnia do wydania drewna na jego rzecz, albo może być stosowana jako asygnata porachunkowa potwierdzając rozchód drewna na potrzeby Nadleśnictwa, nieodpłatne przekazanie drewna innym osobom bądź podmiotom lub nabycie drewna przez pracownika PGL Lasy Państwowe w ramach deputatu opałowego.
2. Wystawiana jest w 3 egzemplarzach (dla kupującego, wystawiającego asygnatę i biura Nadleśnictwa)
3. Sprzedaż na asygnatę odbywa się bezpośrednio na rzecz kupującego lub za pośrednictwem osoby przez niego upoważnionej. Osoba kupująca składa na asygnacie podpis akceptując warunki kupna-sprzedaży dostępne do publicznego wglądu wraz z cennikiem detalicznym w miejscu sprzedaży.
4. Na asygnacie potwierdzającej zakup stosuje się ceny zawarte w cenniku detalicznym wydanym przez Nadleśniczego.
5. Wystawiający asygnatę winien wpisać na niej informację o rodzaju ceny przez niego zastosowanej z uwagi na położenie drewna, tj. "loco skład" lub "loco las".
6. W przypadku, gdy w związku ze sprzedażą drewna na asygnatę konieczne jest wystawienie paragonu fiskalnego, paragon należy wystawić niezwłocznie po wystawieniu asygnaty.
7. Przy sprzedaży na asygnatę za zakupione drewno przyjmowana jest płatność gotówką, preferowaną formą płatności jest płatność bezgotówkowa (karta płatnicza, BLIK, płatność telefonem). Asygnata wystawiana jest wyłącznie przez osoby upoważnione przez Nadleśniczego do przyjmowania gotówki, w szczególności leśniczego lub osobę go zastępującą. Asygnata pozarachunkowa na rzecz dowolnej osoby mozę być wystawiona wyłącznie po uzyskaniu pisemnego zlecenia na ściśle określoną ilość drewna.
8. W momencie zakupu drewna na asygnatę prawo do rozporządzenia nim nabywa kupujący.
9. Odbiór drewna przez kupującego odbywa się w dniu sprzedaży drewna lub w inne dni robocze w godzinach pracy Nadleśnictwa w miejscu i terminie uzgodnionym pomiędzy leśniczym i kupującym.
10. Drewno odbiera bezpośrednio kupujący lub osoba przez niego upoważniona, przy czym wydający może każdorazowo żądać pisemnego upoważnienia i dowodu tożsamości osoby zamierzającej odebrać kupione drewno.
11. Przed każdorazowym opuszczeniem miejsca wydatku przez załadowany całością lub częścią zakupionego drewna pojazd wydający i odbierający winni wpisać na egzemplarzu asygnaty należącym do kupującego datę i ilość odebranego drewna oraz potwierdzić to swoimi czytelnymi podpisami.
12. Wydający drewno winien ewidencjonować wydatek drewna zakupionego na asygnatę poprzez odkontowanie informacji o nim w przechowywanych przez wystawiającego kopiach asygnat.
13. Zakupione produkty wydaje się po przedstawieniu reprezntującemu Nadleśnictwo Strzyżów wydającemu dowód nabycia i pisemnym potwierdzeniem odbioru.
14. Z chwilą wydania rzeczy na nabywającego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.
15. Osoba sprzedająca lub wydająca produkt może żądać okazania dokumentów potwierdzających tożsamość nabywcy i odbierającego produkt, jak również upoważnienia nabywcy dla osoby go reprezentującej (w tym dla odbierającego), jeżeli w związku z kupnem-sprzedażą wystawiany jest imienny dokument potwierdzający transakcję.
16. Odbiór i wywóz odbywa się w czasie i drogami wewnętrznymi wyznaczonymi przez wydającego.
17. O ile w dokumencie potwierdzającym kupno-sprzedaż nie określono inaczej, przyjmuje się, że termin odbioru produktów nabytych w miejscu pozyskania lub na składach leśnych wynosi 14 dni zaś nabytych na składach handlowych wynosi 1 dzień.
18. Przed upływem terminu odbioru wydający może jednokrotnie zgodzić się na jego przedłużenie o nie dłużej niż 14 dni, jeżeli z uzasadnionych przyczyn nabywca nie może dokonać odbioru w terminie pierwotnie określonym.
