Asset Publisher Asset Publisher

Samochód

Czy mogę wjechać samochodem do lasu? Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna? Czy strażnik leśny może nałożyć mandat? - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę wjechać samochodem do lasu?

Zasady udostępniania lasów są precyzyjnie opisane w rozdziale 5. Ustawy o lasach.  Wynika z niej, że ruch motorowerem, pojazdem silnikowym (samochodem, motocyklem czy quadem), a także zaprzęgiem konnym dopuszczalny jest tylko drogami publicznymi. Każdym pojazdem można wjechać do lasu drogą leśną tylko wtedy, gdy jest wyraźnie ona oznaczona drogowskazami dopuszczającymi ruch (np. wskazany jest kierunek i odległość dojazdu do miejscowości, ośrodka wypoczynkowego czy parkingu leśnego). Nie dotyczy to inwalidów, którzy poruszają się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Uwaga! Na drogach leśnych nie muszą być ustawione szlabany i znaki zakazujące poruszania się po nich, gdyż zakaz ten wynika wprost z zapisów ustawy o lasach. Obowiązuje on cały rok, nie tylko w okresie zagrożenia pożarowego.

Także jazdę konną po lesie ustawa dopuszcza tylko drogami wyznaczonymi przez właściwego nadleśniczego.

Wszystkie te przepisy nie dotyczą pracowników nadleśnictw w czasie wykonywania obowiązków służbowych, właścicieli lasów w ich własnych lasach, osób wykonujących i kontrolujących gospodarkę leśną, służb ratujących zdrowie i mienie ludzkie (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe), myśliwych wykonujących zadania gospodarcze oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych w lasach.

Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna?

Nie ma, niestety, jednolitego i czytelnego systemu oznakowania dróg publicznych biegnących przez lasy. Jest to obowiązek zarządcy drogi, który powinien oznakować drogę zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów ruchu drogowego oraz ustawy o lasach. Najlepiej kierować się ogólną zasadą wjeżdżania samochodem do lasu tylko tam, gdzie wyraźnie pozwalają na to znaki drogowe. Zgodnie z ustawą o lasach nie ma obowiązku oznakowania znakami zakazu dróg, gdzie nie wolno wjeżdżać. Należy zatem stosować zasadę, że droga nieoznakowana nie jest dopuszczona do ruchu.

Nadleśnictwa ustawiają tablice informacyjne z drogami wyznaczonymi do ruchu i miejscami parkingowymi. Można także szukać takich informacji w urzędach gmin i punktach informacji turystycznej.

Gdzie zostawić samochód wybierając się do lasu?

Wybierając się do lasu należy samochód pozostawić w miejscu oznaczonym jako parking lub miejsce postojowe. Zgodnie z art. 29 ustawy o lasach tylko tam można bezpiecznie parkować. Każde nadleśnictwo przygotowuje sieć parkingów leśnych oraz miejsc parkowania pojazdów. Informacje o nich można znaleźć na stronie internetowej nadleśnictwa. Najłatwiej na nią trafić wpisując adres www.lasy.gov.pl, a potem wybierając odpowiednią dyrekcję regionalną i nadleśnictwo.  

Nie należy pozostawiać samochodów przed szlabanami i na poboczach dróg, nawet jeśli są one dopuszczone do ruchu, ponieważ utrudnia to ich gospodarcze wykorzystanie.

Czy strażnik leśny może zatrzymać samochód i wylegitymować kierowcę?

Strażnik leśny, podobnie jak inni pracownicy Służby Leśnej, którzy mają uprawnienia strażnika leśnego, mogą, zgodnie z art.29c Ustawy prawo o ruchu drogowym, zatrzymywać pojazdy i legitymować kierowców na terenie lasów. Jeżeli kierowca pojazdu nie zastosował się do przepisów i znaków drogowych dotyczących zakazu wjazdu, zatrzymywania się i postoju obowiązujących na terenie lasów musi liczyć się z tym, że strażnik leśny może go zatrzymać, wylegitymować i wydać polecenie co do zachowania się na drodze. Jeżeli samochód przewozi drewno lub zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kierowca popełnił w lesie przestępstwo, strażnik leśny może zatrzymywać pojazd do kontroli także poza terenem leśnym.

Zgodnie z zapisami ustawy o lasach strażnik leśny ma także prawo do legitymowania innych osób, np. świadków wykroczeń i przestępstw, nakładania oraz pobierania grzywien (mandatów karnych), odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy się liczyć także z tym, że wobec osób uniemożliwiających kontrolę strażnik leśny ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego łącznie z użyciem broni.

Czy strażnik leśny może nałożyć mandat?

Strażnik leśny i pracownik Służby Leśnej mający uprawnienia strażnika np. leśniczy,  ma prawo do nałożenia grzywny w formie mandatu karnego o wysokości od 20 do 500 złotych. Grzywny są nakładane za wykroczenia określone w kodeksie wykroczeń (np. wjazd i parkowanie pojazdu w miejscu niedozwolonym, niszczenie grzybów i grzybni, płoszenie, zabijanie dzikich zwierząt, niszczenie lęgów ptasich mrowisk itd.), w ustawie o ochronie przyrody (np. wypalanie roślinności, uszkadzanie drzew i krzewów) oraz za wykroczenia określone w prawie łowieckim.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie stanowi, że grzywny są nakładane w zasadzie w formie mandatu kredytowanego, wręczanego sprawcy wykroczenia za pokwitowaniem odbioru. Mandat staje się prawomocny po pokwitowaniu jego odbioru przez ukaranego, a należność grzywny należy uiścić w terminie 7 dni na konto widniejące na blankiecie mandatu.

W przypadku gdy sprawcą wykroczenia jest osoba czasowo przebywająca na terenie naszego kraju lub osoba nie mająca stałego miejsca zamieszkania i pobytu, nakłada się mandat karny gotówkowy. W takiej sytuacji należność wpłaca się od razu osobie, która nałożyła mandat.

W sytuacji, gdy wyrządzona szkoda jest znaczna (np. skradziono drewno, zniszczono fragment lasu, budowlę lub urządzenie) i kwalifikuje się to do wyższej kary niż pięćsetzłotowy mandat, strażnik leśny występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie i pełni rolę oskarżyciela publicznego. Wtedy grzywnę nakłada sąd, który dodatkowo może także orzec np. wypłacenie nawiązki za spowodowaną szkodę.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Wspólnie dla dobra lasu i lokalnych społeczności

Wspólnie dla dobra lasu i lokalnych społeczności

20 listopada w siedzibie Nadleśnictwa Strzyżów odbyło się pierwsze spotkanie Zespołu Lokalnej Współpracy

Czym są Zespoły Lokalnej Współpracy i jaki jest cel ich powołania? Aby odpowiedzieć na te pytania, trzeba wyjść od wyjaśnienia uporządkowanego przepisami prawa i instrukcjami zarządzania przez PGL LP zasobami leśnymi stanowiącymi dobro wspólne. Nadleśnictwa prowadzą gospodarkę leśną w oparciu o dokument o nazwie Plan Urządzenia Lasu (PUL). Na tę dokumentację składają się: opis ogólny lasów oraz terenu nadleśnictwa (charakterystyka), program ochrony przyrody, ocena oddziaływania planu na środowiska oraz materiały kartograficzne (mapy). Dokumenty te w szczegółach określają zadania z zakresu gospodarki leśnej, które są realizowane w nadleśnictwie. Plan urządzenia lasu sporządzany jest na 10 lat.

Na etapie opracowywania planu jego projekt czy założenia do planu są upublicznione i podlegają konsultacjom społecznym, co wynika z przepisów prawa. Konsultacje odbywające się w dotychczasowym kształcie winny być uzupełnione i poparte dialogiem społecznym prowadzonym ze wszystkimi zainteresowanymi korzystaniem z zasobów leśnych stronami tj. przedstawicielami samorządów, lokalnej społeczności, lokalnych organizacji zajmującymi się ochroną środowiska i przyrody, turystyką czy edukacją społeczeństwa. I ten dialog ma odbywać się w ramach Zespołów Lokalnej Współpracy.

Zespoły Lokalnej Współpracy to nowość dla nadleśnictw. Nie jest natomiast czymś nowym współpraca z jednostkami samorządowymi, podmiotami organizującymi turystykę, instytucjami dbającymi o środowisko i przyrodę czy edukującymi społeczeństwo w zakresie korzystania ze środowiska. Ta współpraca była i jest realizowana na każdym etapie obowiązywania planu urządzania lasu i w różnych zakresach działalności, a jej wyrazem są wspólnie zadania służące turystycznemu udostępnianiu lasu, np. ścieżki edukacyjno-przyrodnicze, wiaty turystyczne.

Zadaniem Zespołu Lokalnej Współpracy będzie rozpoznanie i sformułowanie potrzeb w zakresie zagospodarowania turystyczno-rekreacyjnego obszarów leśnych czy kształtowania w wybranym fragmencie innych szczególnych funkcji lasu wynikających np. z jego położenia w granicach miast czy w bliskim ich sąsiedztwie. W dalszej perspektywie rozwiązania powstałe w ramach prac Zespołu i konsultowane z nadleśnictwem mogą i powinny być wykorzystywane do tworzenia nowego projektu planu urządzenia lasu, w tym do wyznaczenia lasów o zwiększonej funkcji społecznej.

Zespół Lokalnej Współpracy powołany przy Nadleśnictwie Strzyżów liczy 15 członków reprezentujących gminy z terenu Nadleśnictwa, podmioty zajmujące się organizowaniem turystyki w regionie, przyrodników i świat nauki, jak również społeczników i przedsiębiorców z sektora leśno-drzewnego. Podczas pierwszego spotkania spośród członków Zespołu został wybrany przewodniczący i zastępca przewodniczącego. Na spotkaniu umówiono uregulowania prawne, z których wynika obowiązek powołania Zespołu Lokalnej Współpracy oraz zadania i cel ich powołania, zaprezentowano ogólne informacje o Nadleśnictwie Strzyżów i zadania z zakresu gospodarki leśnej. Spotkanie było również okazją do rozmowy i dyskusji oraz wymiany poglądów na temat wyzwań współczesnego leśnictwa, roli i znaczenia lasów, panujących i zmieniających się trendów w korzystaniu z lasu.