Według materiałów Zakładu Archeologii Małopolski PAN stałe osadnictwo typu rolniczego (z konieczności eliminującego lasy) pojawiło się już około 5000 lat p.n.e. Trwająca prawie 7000 lat gospodarka człowieka wycisnęła piętno na zachowanych do chwili obecnej lasach. W czasie tworzenia się państwowości polskiej w IX i X wieku zaczęły powstawać liczne grodziska obronne. Równocześnie rozwijała się akcja osiedleńcza, dzięki nadaniom ziemskim. Intensywny proces osiedleńczy przypada na XIII – XV wiek. W XIV i XV wieku rozwijają się liczne miasta i miasteczka przy głównych traktach handlowych. Wzdłuż Wisłoka prowadził szlak handlowy na Węgry. Jeszcze w XIV wieku istniały na tych terenach znaczne obszary leśne, które zmniejszały się wraz z postępującą akcją osiedleńczą, a następnie – wyrębem drewna w celach handlowych. W pierwszej kolejności (szczególnie od XIV wieku) wytrzebiono stopniowo naturalne lasy Puszczy Karpackiej rozpoczynając od miejsc o najbardziej urodzajnych glebach, sprzyjającym ukształtowaniu terenu i korzystnym klimatycznie nachyleniu zboczy. Od XV wieku zasiedlano dalsze tereny w kierunku południowym. Występowanie żyznych gleb pyłowych było powodem przejmowania ich pod uprawy rolnicze, stąd aktualnie mała jest lesistość tej części pogórza. Lasy zachowały się prawie wyłącznie na terenach, których zajęcie pod uprawę było utrudnione lub wręcz niemożliwe (szczytowe partie wzniesień, strome zbocza, głęboko wcięte doliny potoków). Momentem przełomowym dla zbiorowisk leśnych było zastosowanie zrębów zupełnych i wprowadzenie odnowień sztucznych (zwłaszcza sosny – gatunku obcego ekologicznie i geograficznie) rozpoczętych w drugiej połowie XIX wieku w miejsce trwających całe poprzednie tysiąclecia odnowień naturalnych - spontanicznych.  Ostateczna wielkość powierzchni leśnej ukształtowała się w pierwszej połowie XIX wieku.

Lasy Nadleśnictwa Strzyżów zostały dodatkowo zdewastowane w wyniku działań II wojny światowej, oraz działalności plądrowniczej okolicznej ludności w okresie powojennym. Brak operatów i jakichkolwiek archiwalnych dokumentów o gospodarce leśnej do 1945 roku, uniemożliwia dokonanie dokładnej analizy stanu lasu i gospodarki w tym okresie. Nadleśnictwo w obecnym kształcie administracyjnym zostało utworzone w 1977 roku z poprzednio istniejących nadleśnictw: Błażowa, Strzyżów i Wiśniowa. Lasy wchodzące w skład w/w nadleśnictw stanowiły przed II wojną światową w większości własność prywatną, należącą do różnej wielkości majątków ziemskich oraz do drobnych właścicieli, a tylko niewielka część lasów należała do Skarbu Państwa. Na mocy dekretu PKWN z dnia 12.12.1944r. zostały one upaństwowione.

Nadleśnictwo Strzyżów usytuowane jest w środkowo – zachodniej części województwa podkarpackiego. Organizacyjnie podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie. W jego skład wchodzi jeden obręb leśny o nazwie Strzyżów. Obejmuje ono 12 leśnictw: Babica, Cieszyna, Godowa, Hermanowa, Hyżne, Kąkolówka, Kozłówek, Łączki, Łętownia, Niebylec, Sołonka, Wola Zgłobieńska.

Nadleśnictwo zarządza w imieniu Skarbu Państwa gruntami o powierzchni 12958,58 ha, w tym powierzchnia leśna zajmuje 12763,91ha. Grunty Nadleśnictwa znajdują się na terenie 5 powiatów i 22 gmin miejskich i wiejskich, a zasięg terytorialnego działania obejmuje również miasto Rzeszów. Siedziba Nadleśnictwa znajduje się na terenie miasta Strzyżów, przy ulicy Mostowej 9 (leśnictwo Łętownia, oddz. 323k).