Wydawca treści
Polskie lasy
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat został utworzony 25 lipca 1997 roku na powierzchni 88,34 ha w leśnictwie Wola Zgłobieńska (oddz. 250-252 i 256). Przedmiotem ochrony są dobrze zachowane zbiorowiska leśne typowe dla piętra pogórza.
Rezerwat położony jest w obrębie Strzyżowsko – Sędziszowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Rezerwat „Wielki Las" obejmuje ochroną jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów żyznej buczyny karpackiej, porastającej wyższe partie Pogórza Dynowskiego.
W obrębie rezerwatu spotkać można licznych przedstawicieli flory górskiej oraz szereg roślin rzadkich i chronionych. Spośród nich do najcenniejszych należą dwa taksowy reprezentujące rodzinę storczykowatych: buławnik mieczolistny umieszczony na „Liście roślin zagrożonych w Polsce" pod kategorią gatunków rzadkich oraz gnieźnik leśny, bezzieleniowy saprofit związany z cienistymi lasami bukowymi. Cennym elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego jest również drzewostan, który na znacznej części rezerwatu ma charakter ok. 100- letniego starodrzewu bukowego. Kompleksy leśne, w skład których wchodzi omawiany rezerwat, znajdują się w zasięgu areału osobniczego wielu cennych gatunków fauny. Z rzadszych przedstawicieli tej grupy wymienić należy: dzięcioła czarnego, lelka kozodoja, puszczyka uralskiego, kobuza, trzmielojada, pójdźkę, sowę uszatą, bociana czarnego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu spotkać można również ginącego przedstawiciela entomofauny – kozioróg bukowiec. Przez teren rezerwatu przebiega leśna ścieżka dydaktyczna.