Wydawca treści
Pomniki Przyrody
„Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie” (art. 40 pkt 1 ustawy o ochronie przyrody)
Na gruntach Nadleśnictwa Strzyżów znajduje się aktualnie 5 obiektów uznawanych za pomniki przyrody. Cztery z nich to pomniki przyrody ożywionej: dwa dęby szypułkowe Quercus robur oraz dwa buki zwyczajne Fagus sylvatica. Jeden to pomnik przyrody nieożywionej - wychodnia skały magmowej pochodzenia wulkanicznego zwana "Błędnym Kamienieniem" lub "Diablim Kamieniem".
Spośród istniejących pomników przyrody na szczególną uwagę zasługuje pomnik przyrody nieożywionej „Błędny Kamień". Skała ta posiada kształt zbliżony do koła o średnicy około 5m. Ponad ziemię wystaje niespełna 1m. Jak daleko sięga w głąb – nie wiadomo. Jest to unikalna w tutejszych warunkach geologicznych wychodnia niezwykle twardej skały magmowej pochodzenia wulkanicznego o krystalicznej stalowej barwie. Kiedyś był to ogromny monolit wystający podobno ponad las. Podczas okupacji Niemcy, przy pomocy materiałów wybuchowych, rozkruszyli kamień a uzyskany materiał użyli do budowy drogi w Ujazdach. Potem, nawet już po uznaniu skały za pomnik przyrody, pobierano z niej łomy na budowępomników. Osobliwość natury, jaką jest niewątpliwie „Błędny Kamień" ogrodzono żerdziami i opatrzono tablicą informacyjną.Stosunkowo duża liczba pomników przyrody znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa, poza obszarem Lasów Państwowych. Wśród nich dominują obiekty chroniące przyrodę żywą. Spośród nich na szczególną uwagę zasługuje lipa drobnolistna (park podworski w Broniszowie), jedna z najstarszych i największych w województwie, o której ochronę zabiegał przed laty nasz sławny botanik, prof. Władysław Szafer. Lipa posiada krótki lecz niespotykanie gruby pień, mający w obwodzie ponad 8 m, rozdzielający się na szereg konarów, tworzących wyżej rozłożystą koronę. Jej wiek szacuje się na około 500 lat.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Mójka
Rezerwat Mójka
Rezerwat został utworzony dnia 25 lipca 1997 roku na powierzchni 288,80 ha w leśnictwie Kąkolówka (oddz. 81-89) w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych kompleksów lasu bukowo-jodłowego oraz osiedlonego w zbiorowiskach wodno-błotnych bobra.
Rezerwat leży w granicach Hyżnieńsko-Gwoźnickiego OChK. Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu, stanowiących główny przedmiot ochrony, należą ekosystemy leśne tworzone przez lasy jodłowe ze znacznym udziałem buka.
Na uwagę zasługuje obecność wilgotnego podzespołu żyznej buczyny karpackiej z czosnkiem niedźwiedzim, kwaśnej buczyny górskiej a także nadrzecznej olszyny górskiej.
Cenną fitocenozą jest również grąd subkontynentalny. Bogactwo florystyczne wyraża się obecnością 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 chronionych ( 18 objętych ochroną ścisłą). Na uwagę zasługuje wśród nich: listera jajowata, storczyk szerokolistny i plamisty, podkolan biały, cebulica dwulistna, podrzeń żebrowiec, widłaki: goździsty, jałowcowaty i wroniec, kłokoczka południowa i zimowit jesienny. Za szczególną osobliwość florystyczną rezerwatu należy uznać rosnący tu w znacznym skupieniu czosnek niedźwiedzi.
W drzewostanach rezerwatu występują okazałe, wiekowe egzemplarze drzew spełniających kryteria pomników przyrody, z których na szczególną uwagę zasługuje buk o oddz. 86b, osiągający obwód 310 cm. Interesująca jest fauna omawianego obiektu na czele z bobrem europejskim, z pozostałych gatunków należy wymienić: dzięcioła trójpalczastego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu pojawia się również bocian czarny. W rezerwacie można odnaleźć kilka interesujących elementów przyrody nieożywionej, np. w południowo-wschodniej jego części znajduje się interesujący kamień będący pomnikiem przyrody.
Na granicy oddziałów 84h oraz 87a, w dolinie potoku, znajduje się rumowisko skalne z naniesionych przez potok różnej wielkości głazów i kamieni. Na potoku występują niewielkie, ale dość liczne wodospady.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo - edukacyjna. Utworzona wspólnym wysiłkiem Gminy Błażowa i Nadleśnictwa Strzyżów.