Wydawca treści
Pomniki Przyrody
„Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie” (art. 40 pkt 1 ustawy o ochronie przyrody)
Na gruntach Nadleśnictwa Strzyżów znajduje się aktualnie 5 obiektów uznawanych za pomniki przyrody. Cztery z nich to pomniki przyrody ożywionej: dwa dęby szypułkowe Quercus robur oraz dwa buki zwyczajne Fagus sylvatica. Jeden to pomnik przyrody nieożywionej - wychodnia skały magmowej pochodzenia wulkanicznego zwana "Błędnym Kamienieniem" lub "Diablim Kamieniem".
Spośród istniejących pomników przyrody na szczególną uwagę zasługuje pomnik przyrody nieożywionej „Błędny Kamień". Skała ta posiada kształt zbliżony do koła o średnicy około 5m. Ponad ziemię wystaje niespełna 1m. Jak daleko sięga w głąb – nie wiadomo. Jest to unikalna w tutejszych warunkach geologicznych wychodnia niezwykle twardej skały magmowej pochodzenia wulkanicznego o krystalicznej stalowej barwie. Kiedyś był to ogromny monolit wystający podobno ponad las. Podczas okupacji Niemcy, przy pomocy materiałów wybuchowych, rozkruszyli kamień a uzyskany materiał użyli do budowy drogi w Ujazdach. Potem, nawet już po uznaniu skały za pomnik przyrody, pobierano z niej łomy na budowępomników. Osobliwość natury, jaką jest niewątpliwie „Błędny Kamień" ogrodzono żerdziami i opatrzono tablicą informacyjną.Stosunkowo duża liczba pomników przyrody znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa, poza obszarem Lasów Państwowych. Wśród nich dominują obiekty chroniące przyrodę żywą. Spośród nich na szczególną uwagę zasługuje lipa drobnolistna (park podworski w Broniszowie), jedna z najstarszych i największych w województwie, o której ochronę zabiegał przed laty nasz sławny botanik, prof. Władysław Szafer. Lipa posiada krótki lecz niespotykanie gruby pień, mający w obwodzie ponad 8 m, rozdzielający się na szereg konarów, tworzących wyżej rozłożystą koronę. Jej wiek szacuje się na około 500 lat.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat Wielki Las
Fot. Roman Kula
Fot. Roman Kula
Fot. Monika Armata
Rezerwat został utworzony 25 lipca 1997 roku na powierzchni 88,34 ha w leśnictwie Wola Zgłobieńska (oddz. 250-252 i 256). Przedmiotem ochrony są dobrze zachowane zbiorowiska leśne typowe dla piętra pogórza.
Rezerwat położony jest w obrębie Strzyżowsko – Sędziszowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Rezerwat „Wielki Las" obejmuje ochroną jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów żyznej buczyny karpackiej, porastającej wyższe partie Pogórza Dynowskiego.
W obrębie rezerwatu spotkać można licznych przedstawicieli flory górskiej oraz szereg roślin rzadkich i chronionych. Spośród nich do najcenniejszych należą dwa taksowy reprezentujące rodzinę storczykowatych: buławnik mieczolistny umieszczony na „Liście roślin zagrożonych w Polsce" pod kategorią gatunków rzadkich oraz gnieźnik leśny, bezzieleniowy saprofit związany z cienistymi lasami bukowymi. Cennym elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego jest również drzewostan, który na znacznej części rezerwatu ma charakter ok. 100- letniego starodrzewu bukowego. Kompleksy leśne, w skład których wchodzi omawiany rezerwat, znajdują się w zasięgu areału osobniczego wielu cennych gatunków fauny. Z rzadszych przedstawicieli tej grupy wymienić należy: dzięcioła czarnego, lelka kozodoja, puszczyka uralskiego, kobuza, trzmielojada, pójdźkę, sowę uszatą, bociana czarnego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu spotkać można również ginącego przedstawiciela entomofauny – kozioróg bukowiec. Przez teren rezerwatu przebiega leśna ścieżka dydaktyczna.