Asset Publisher
Pomniki Przyrody
„Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie” (art. 40 pkt 1 ustawy o ochronie przyrody)
Na gruntach Nadleśnictwa Strzyżów znajduje się aktualnie 5 obiektów uznawanych za pomniki przyrody. Cztery z nich to pomniki przyrody ożywionej: dwa dęby szypułkowe Quercus robur oraz dwa buki zwyczajne Fagus sylvatica. Jeden to pomnik przyrody nieożywionej - wychodnia skały magmowej pochodzenia wulkanicznego zwana "Błędnym Kamienieniem" lub "Diablim Kamieniem".
Spośród istniejących pomników przyrody na szczególną uwagę zasługuje pomnik przyrody nieożywionej „Błędny Kamień". Skała ta posiada kształt zbliżony do koła o średnicy około 5m. Ponad ziemię wystaje niespełna 1m. Jak daleko sięga w głąb – nie wiadomo. Jest to unikalna w tutejszych warunkach geologicznych wychodnia niezwykle twardej skały magmowej pochodzenia wulkanicznego o krystalicznej stalowej barwie. Kiedyś był to ogromny monolit wystający podobno ponad las. Podczas okupacji Niemcy, przy pomocy materiałów wybuchowych, rozkruszyli kamień a uzyskany materiał użyli do budowy drogi w Ujazdach. Potem, nawet już po uznaniu skały za pomnik przyrody, pobierano z niej łomy na budowępomników. Osobliwość natury, jaką jest niewątpliwie „Błędny Kamień" ogrodzono żerdziami i opatrzono tablicą informacyjną.Stosunkowo duża liczba pomników przyrody znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa, poza obszarem Lasów Państwowych. Wśród nich dominują obiekty chroniące przyrodę żywą. Spośród nich na szczególną uwagę zasługuje lipa drobnolistna (park podworski w Broniszowie), jedna z najstarszych i największych w województwie, o której ochronę zabiegał przed laty nasz sławny botanik, prof. Władysław Szafer. Lipa posiada krótki lecz niespotykanie gruby pień, mający w obwodzie ponad 8 m, rozdzielający się na szereg konarów, tworzących wyżej rozłożystą koronę. Jej wiek szacuje się na około 500 lat.