Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Ze względu na urozmaicony skład gatunkowy, dostosowany w większości wypadków do warunków siedliskowych, lasy z terenu Nadleśnictwa są w porównaniu do większości polskich lasów stosunkowo słabo zagrożone od szkodników owadzich i pożarów.

Zagrożenia drzewostanów w Nadleśnictwie Strzyżów

Znaczną część wszystkich uszkodzeń występujących w lasach Nadleśnictwa Strzyżów stanowią szkody od zwierzyny (16% wszystkich uszkodzeń), które obejmują zgryzanie młodego pokolenia drzew, spałowanie oraz wydeptywanie upraw. Występują one głównie w drzewostanach młodszych klas wieku oraz w podokapowych podsadzeniach i podrostach.

Zagrożeniem są również choroby grzybowe. Najczęściej odnotowywane choroby grzybowe to: rak jodły w jedlinach, huby pniowe w drzewostanach bukowych oraz huba korzeniowa i opieńka w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych. Mają one jednak marginalne znaczenie dla gospodarki leśnej. Groźne jest natomiast zamieranie jesionów w drzewostanach jesionowych i z jego udziałem, będące wynikiem patologicznej działalności grzyba Chalara fraxinea.

Znikome jest zagrożenie ze strony owadów: szkodników pierwotnych sosny oraz szkodników wtórnych. W drzewostanach jodłowych widoczna jest obecność obiałki korowej.

Uszkodzenia w drzewostanach są powodowane również przez czynniki abiotyczne. Są to przede wszystkim silne wiatry i okiść śnieżna. Sporadycznie powstają szkody wywoływane przez okresowe wahania poziomu wód gruntowych oraz osuwiska.

Inny rodzaj zagrożeń wpływających na stan drzewostanów, to zagrożenia antropogeniczne, czyli związane z wpływem człowieka na środowisko. Na terenie Nadleśnictwa Strzyżów są to: kradzież drewna, kłusownictwo, zaśmiecanie lasu, nielegalne wjazdy pojazdami silnikowymi oraz pozyskanie choinek i stroiszu. Ich powstawaniu sprzyjają położenie gruntów wokół dużych miast, rozdrobnienie kompleksów leśnych i znaczne zaludnienie.

Lasy Nadleśnictwa zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 6 września 1993 r. zostały zaliczone do III kategorii zagrożenia pożarowego. Mimo że pożary lasu zdarzają się bardzo rzadko istnieje pewne zagrożenie związane z problemem wypalania traw. 

 

Do podstawowych działań Nadleśnictwa zapobiegających powstawaniu szkód ze strony wymienionych zagrożeń należą:

- wpływ na realizację przez koła łowieckie zadań w zakresie gospodarki łowieckiej, poprawa warunków bytowania zwierzyny, zabezpieczanie sadzonek, odpowiednie zabiegi hodowlane.

- przestrzeganie doboru składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych, prawidłowe i terminowe wykonywanie cięć pielęgnacyjnych,

- zastępowanie jesionu w uprawach innymi gatunkami, usuwanie powstających złomów i wywrotów oraz drzew z oznakami chorobowymi, terminowe wywożenie pozyskanego drewna,

- monitorowanie drzewostanów ze względu na możliwość wystąpienia huby korzeniowej i opieńki oraz szkodników owadzich,

- ochrona mrowisk, pozostawianie drzew dziuplastych, dokarmianie ptaków oraz zwiększanie ilości skrzynek lęgowych dla ptaków,

- akcje edukacyjne propagujące prawidłowe zachowania w lesie, ukierunkowanie ruchu turystycznego, oznakowanie powierzchni objętych stałym lub okresowym zakazem wstępu do lasu i egzekwowanie ustanowionych zakazów.  


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Rezerwat Mójka

Rezerwat Mójka

Rezerwat został utworzony dnia 25 lipca 1997 roku na powierzchni 288,80 ha w leśnictwie Kąkolówka (oddz. 81-89) w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych kompleksów lasu bukowo-jodłowego oraz osiedlonego w zbiorowiskach wodno-błotnych bobra.

Rezerwat leży w granicach Hyżnieńsko-Gwoźnickiego OChK. Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu, stanowiących główny przedmiot ochrony, należą ekosystemy leśne tworzone przez lasy jodłowe ze znacznym udziałem buka.

Na uwagę zasługuje obecność wilgotnego podzespołu żyznej buczyny karpackiej z czosnkiem niedźwiedzim, kwaśnej buczyny górskiej a także nadrzecznej olszyny górskiej.
Cenną fitocenozą jest również grąd subkontynentalny.  Bogactwo florystyczne wyraża się obecnością 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 chronionych ( 18 objętych ochroną ścisłą).  Na uwagę zasługuje wśród nich: listera jajowata, storczyk szerokolistny i plamisty, podkolan biały, cebulica dwulistna, podrzeń żebrowiec, widłaki: goździsty, jałowcowaty i wroniec, kłokoczka południowa i zimowit jesienny. Za szczególną osobliwość florystyczną rezerwatu należy uznać rosnący tu w znacznym skupieniu czosnek niedźwiedzi.

W drzewostanach rezerwatu występują okazałe, wiekowe egzemplarze drzew spełniających kryteria pomników przyrody, z których na szczególną uwagę zasługuje buk o oddz. 86b, osiągający obwód 310 cm. Interesująca jest fauna omawianego obiektu na czele z bobrem europejskim, z pozostałych gatunków należy wymienić: dzięcioła trójpalczastego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu pojawia się również bocian czarny. W rezerwacie można odnaleźć kilka interesujących elementów przyrody nieożywionej, np. w południowo-wschodniej jego części znajduje się interesujący kamień będący pomnikiem przyrody.

Na granicy oddziałów 84h oraz 87a, w dolinie potoku, znajduje się rumowisko skalne z naniesionych przez potok różnej wielkości głazów i kamieni. Na potoku występują niewielkie, ale dość liczne wodospady.

Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo - edukacyjna. Utworzona wspólnym wysiłkiem Gminy Błażowa i Nadleśnictwa Strzyżów.