Wydawca treści
Ochrona lasu
Ze względu na urozmaicony skład gatunkowy, dostosowany w większości wypadków do warunków siedliskowych, lasy z terenu Nadleśnictwa są w porównaniu do większości polskich lasów stosunkowo słabo zagrożone od szkodników owadzich i pożarów.
Zagrożenia drzewostanów w Nadleśnictwie Strzyżów
Znaczną część wszystkich uszkodzeń występujących w lasach Nadleśnictwa Strzyżów stanowią szkody od zwierzyny (16% wszystkich uszkodzeń), które obejmują zgryzanie młodego pokolenia drzew, spałowanie oraz wydeptywanie upraw. Występują one głównie w drzewostanach młodszych klas wieku oraz w podokapowych podsadzeniach i podrostach.
Zagrożeniem są również choroby grzybowe. Najczęściej odnotowywane choroby grzybowe to: rak jodły w jedlinach, huby pniowe w drzewostanach bukowych oraz huba korzeniowa i opieńka w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych. Mają one jednak marginalne znaczenie dla gospodarki leśnej. Groźne jest natomiast zamieranie jesionów w drzewostanach jesionowych i z jego udziałem, będące wynikiem patologicznej działalności grzyba Chalara fraxinea.
Znikome jest zagrożenie ze strony owadów: szkodników pierwotnych sosny oraz szkodników wtórnych. W drzewostanach jodłowych widoczna jest obecność obiałki korowej.
Uszkodzenia w drzewostanach są powodowane również przez czynniki abiotyczne. Są to przede wszystkim silne wiatry i okiść śnieżna. Sporadycznie powstają szkody wywoływane przez okresowe wahania poziomu wód gruntowych oraz osuwiska.
Inny rodzaj zagrożeń wpływających na stan drzewostanów, to zagrożenia antropogeniczne, czyli związane z wpływem człowieka na środowisko. Na terenie Nadleśnictwa Strzyżów są to: kradzież drewna, kłusownictwo, zaśmiecanie lasu, nielegalne wjazdy pojazdami silnikowymi oraz pozyskanie choinek i stroiszu. Ich powstawaniu sprzyjają położenie gruntów wokół dużych miast, rozdrobnienie kompleksów leśnych i znaczne zaludnienie.
Lasy Nadleśnictwa zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 6 września 1993 r. zostały zaliczone do III kategorii zagrożenia pożarowego. Mimo że pożary lasu zdarzają się bardzo rzadko istnieje pewne zagrożenie związane z problemem wypalania traw.
Do podstawowych działań Nadleśnictwa zapobiegających powstawaniu szkód ze strony wymienionych zagrożeń należą:
- wpływ na realizację przez koła łowieckie zadań w zakresie gospodarki łowieckiej, poprawa warunków bytowania zwierzyny, zabezpieczanie sadzonek, odpowiednie zabiegi hodowlane.
- przestrzeganie doboru składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych, prawidłowe i terminowe wykonywanie cięć pielęgnacyjnych,
- zastępowanie jesionu w uprawach innymi gatunkami, usuwanie powstających złomów i wywrotów oraz drzew z oznakami chorobowymi, terminowe wywożenie pozyskanego drewna,
- monitorowanie drzewostanów ze względu na możliwość wystąpienia huby korzeniowej i opieńki oraz szkodników owadzich,
- ochrona mrowisk, pozostawianie drzew dziuplastych, dokarmianie ptaków oraz zwiększanie ilości skrzynek lęgowych dla ptaków,
- akcje edukacyjne propagujące prawidłowe zachowania w lesie, ukierunkowanie ruchu turystycznego, oznakowanie powierzchni objętych stałym lub okresowym zakazem wstępu do lasu i egzekwowanie ustanowionych zakazów.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat został utworzony 25 lipca 1997 roku na powierzchni 88,34 ha w leśnictwie Wola Zgłobieńska (oddz. 250-252 i 256). Przedmiotem ochrony są dobrze zachowane zbiorowiska leśne typowe dla piętra pogórza.
Rezerwat położony jest w obrębie Strzyżowsko – Sędziszowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Rezerwat „Wielki Las" obejmuje ochroną jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów żyznej buczyny karpackiej, porastającej wyższe partie Pogórza Dynowskiego.
W obrębie rezerwatu spotkać można licznych przedstawicieli flory górskiej oraz szereg roślin rzadkich i chronionych. Spośród nich do najcenniejszych należą dwa taksowy reprezentujące rodzinę storczykowatych: buławnik mieczolistny umieszczony na „Liście roślin zagrożonych w Polsce" pod kategorią gatunków rzadkich oraz gnieźnik leśny, bezzieleniowy saprofit związany z cienistymi lasami bukowymi. Cennym elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego jest również drzewostan, który na znacznej części rezerwatu ma charakter ok. 100- letniego starodrzewu bukowego. Kompleksy leśne, w skład których wchodzi omawiany rezerwat, znajdują się w zasięgu areału osobniczego wielu cennych gatunków fauny. Z rzadszych przedstawicieli tej grupy wymienić należy: dzięcioła czarnego, lelka kozodoja, puszczyka uralskiego, kobuza, trzmielojada, pójdźkę, sowę uszatą, bociana czarnego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu spotkać można również ginącego przedstawiciela entomofauny – kozioróg bukowiec. Przez teren rezerwatu przebiega leśna ścieżka dydaktyczna.