Wydawca treści
Rezerwat Mójka
Rezerwat został utworzony dnia 25 lipca 1997 roku na powierzchni 288,80 ha w leśnictwie Kąkolówka (oddz. 81-89) w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych kompleksów lasu bukowo-jodłowego oraz osiedlonego w zbiorowiskach wodno-błotnych bobra.
Rezerwat leży w granicach Hyżnieńsko-Gwoźnickiego OChK. Do najcenniejszych elementów przyrody rezerwatu, stanowiących główny przedmiot ochrony, należą ekosystemy leśne tworzone przez lasy jodłowe ze znacznym udziałem buka.
Na uwagę zasługuje obecność wilgotnego podzespołu żyznej buczyny karpackiej z czosnkiem niedźwiedzim, kwaśnej buczyny górskiej a także nadrzecznej olszyny górskiej.
Cenną fitocenozą jest również grąd subkontynentalny. Bogactwo florystyczne wyraża się obecnością 340 gatunków roślin naczyniowych, w tym 24 chronionych ( 18 objętych ochroną ścisłą). Na uwagę zasługuje wśród nich: listera jajowata, storczyk szerokolistny i plamisty, podkolan biały, cebulica dwulistna, podrzeń żebrowiec, widłaki: goździsty, jałowcowaty i wroniec, kłokoczka południowa i zimowit jesienny. Za szczególną osobliwość florystyczną rezerwatu należy uznać rosnący tu w znacznym skupieniu czosnek niedźwiedzi.
W drzewostanach rezerwatu występują okazałe, wiekowe egzemplarze drzew spełniających kryteria pomników przyrody, z których na szczególną uwagę zasługuje buk o oddz. 86b, osiągający obwód 310 cm. Interesująca jest fauna omawianego obiektu na czele z bobrem europejskim, z pozostałych gatunków należy wymienić: dzięcioła trójpalczastego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu pojawia się również bocian czarny. W rezerwacie można odnaleźć kilka interesujących elementów przyrody nieożywionej, np. w południowo-wschodniej jego części znajduje się interesujący kamień będący pomnikiem przyrody.
Na granicy oddziałów 84h oraz 87a, w dolinie potoku, znajduje się rumowisko skalne z naniesionych przez potok różnej wielkości głazów i kamieni. Na potoku występują niewielkie, ale dość liczne wodospady.
Przez teren rezerwatu prowadzi ścieżka przyrodniczo - edukacyjna. Utworzona wspólnym wysiłkiem Gminy Błażowa i Nadleśnictwa Strzyżów.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Herby
Rezerwat Herby
Rezerwat został utworzony 31 sierpnia 1999 roku na granicy dwóch leśnictw: Cieszyna (Oddz. 447) i Kozłówek (468-471) na powierzchni 145,85 ha.
Przedmiotem ochrony są oryginalne wychodnie skalne, zróżnicowany pod względem budowy i składu gatunkowego ekosystem leśny, malowniczy krajobraz przełomu Wisłoka – „Brama Frysztacka", kamieniołom tworzący odsłonięcie ukazujące budowę geologiczną.
Obiekt leży w granicach Czarnorzecko- Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego.
Rzeźba terenu jest tu bardzo urozmaicona. Najniższy punkt rezerwatu ma wysokość około 235 m n.p.m., najwyższym punktem jest kulminacja około 455 m n.p.m..
Flora rezerwatu obejmuje około 160 gatunków roślin, z których 13 podlega ochronie gatunkowej. Są to: buławnik mieczolistny, wawrzynek wilczełyko, kruszczyk szerokolistny, widłak wroniec, widłak jałowcowaty, kopytnik pospolity, marzanka wonna, kalinka koralowa.
Głównym gatunkiem lasotwórczym na terenie rezerwatu jest jodła i buk. Te dwa gatunki razem zajmują 76 % powierzchni obiektu. Pozostałe gatunki, takie jak: dąb szypułkowy, jawor, grab i sosna, występują w formie domieszek.
W starym kamieniołomie w Cieszynie swój początek bierze „Szlak edukacji ekologicznej", na którym umieszczono ciekawe tablice informacyjne i urządzenia turystyczne. Szlak powstał dzięki wspólnym działaniom Gminy Frysztak i Nadleśnictwa.