Wydawca treści
Wisłok Środkowy z Dopływami PLH180030
Ogółem obszar zajmuje 1064,6 ha, z czego 688,10 ha położone jest w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa. Grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa mają niewielką powierzchnię – zajmują 10,69 ha.
Obszar obejmuje rzekę Wisłok na odcinku od zapory w Sieniawie do zbiornika zaporowego w Rzeszowie, oraz dolną część rzeki Stobnicy, od mostu drogowego na trasie Domaradz-Golcowa do ujścia. Oba cieki mają charakter podgórski, typowy dla pogórzy karpackich.
Obszar wyznaczono dla ochrony ichtiofauny, obfitującej w wiele rzadkich, zagrożonych gatunków ryb, znanych w Polsce z nielicznych stanowisk. Łącznie stwierdzono tu ponad 30 gatunków, w tym aż 9 z załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Są to: minóg strumieniowy Lampetra planeri, kiełb Kesslera Gobio kessleri, kiełb białopłetwy Gobio albipinnatus, brzanka Barbus meridionalis, boleń Aspius aspius, różanka Rhodeus sericeus amarus, głowacz białopłetwy Cottus gobio, koza Cobitis taenia, piskorz Misgurnus fossilis.
Oprócz siedlisk właściwych dla ryb obszar chroni także 4 siedliska przyrodnicze z załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Na gruntach pozostających w zarządzie Nadleśnictwa Strzyżów jest to grąd, fragment lasu przylegający do Wisłoka na terasie nadzalewowej między Gbiskami a Wysoką Strzyżowską oraz występujący w jego obrębie niewielki powierzchniowo fragment łęgów wierzbowych i wierzbowo-topolowych.
Obok towarzyszących rzekom łęgów i, zajmujących nieco wyżej położone miejsca, grądów, do przedmiotów ochrony włączono również łąki świeże i zmiennowilgotne. Łąki są lokalną ostoją płazów oraz miejscem żerowania gniazdujących w okolicy par bociana białego, a łąki zmiennowilgotne są także miejscem bytowania trzech gatunków motyli z załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG, uznanych za przedmioty ochrony: modraszków z rodzaju Glaucopsyche – modraszka telejusa Glaucopsyche teleius i modraszka nausitousa Glaucopsyche nausithous – oraz czerwończyka nieparka Lycaena dispar.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat Wielki Las
Rezerwat został utworzony 25 lipca 1997 roku na powierzchni 88,34 ha w leśnictwie Wola Zgłobieńska (oddz. 250-252 i 256). Przedmiotem ochrony są dobrze zachowane zbiorowiska leśne typowe dla piętra pogórza.
Rezerwat położony jest w obrębie Strzyżowsko – Sędziszowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Rezerwat „Wielki Las" obejmuje ochroną jeden z cenniejszych pod względem przyrodniczym fragmentów żyznej buczyny karpackiej, porastającej wyższe partie Pogórza Dynowskiego.
W obrębie rezerwatu spotkać można licznych przedstawicieli flory górskiej oraz szereg roślin rzadkich i chronionych. Spośród nich do najcenniejszych należą dwa taksowy reprezentujące rodzinę storczykowatych: buławnik mieczolistny umieszczony na „Liście roślin zagrożonych w Polsce" pod kategorią gatunków rzadkich oraz gnieźnik leśny, bezzieleniowy saprofit związany z cienistymi lasami bukowymi. Cennym elementem istniejącego tu ekosystemu leśnego jest również drzewostan, który na znacznej części rezerwatu ma charakter ok. 100- letniego starodrzewu bukowego. Kompleksy leśne, w skład których wchodzi omawiany rezerwat, znajdują się w zasięgu areału osobniczego wielu cennych gatunków fauny. Z rzadszych przedstawicieli tej grupy wymienić należy: dzięcioła czarnego, lelka kozodoja, puszczyka uralskiego, kobuza, trzmielojada, pójdźkę, sowę uszatą, bociana czarnego, salamandrę plamistą. Na terenie rezerwatu spotkać można również ginącego przedstawiciela entomofauny – kozioróg bukowiec. Przez teren rezerwatu przebiega leśna ścieżka dydaktyczna.